<p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">與一只貓,談生存哲學(xué)</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">通勤車碾過晨輝</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">楓葉顏色難辨,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">月亮已垂落倦意</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">落葉是帶辛味的創(chuàng)可貼</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">捂不住大地裸露的傷口</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">歲月齒輪咬合著晝夜,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">一只貓在樹上搖著尾。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">該轉(zhuǎn)的,從不敢停</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">無聲秋雨漫過殘蟬</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">澆透每個人的體面</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">你預(yù)設(shè)的觀眾席</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">始終空無一人</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">別想那么多</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">我只是貓的觀眾。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">墓碑上的名字會模糊成塵</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">像從未被記住的尋常光陰</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">病榻之外的痛</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">都是雜念在結(jié)繭自縛</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">夢醒時,攥緊——</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">跳動的脈搏、安靜的心</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">和帶著體溫的錢包</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">身外之物,是流浪貓</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">別信壓力能開花</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">它只在病歷本上抽芽</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">把“無所謂”別在衣襟</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">“沒必要”是隨身的盾</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">“不至于”是解愁的藥</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">心湖落定波瀾</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">世界便斂了喧囂</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">你抬頭時——</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">明月淡沉,朝陽未起</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">自己,才是唯一的光</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">鵲橋仙·寒露秋懷</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">清風(fēng)剪葉,寒煙鎖岸,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">野徑疏蕪淺吐。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">滄桑幾易覺秋深,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">故夢繞,韶華何處。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">閑愁佐酒,籬花曳影,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">澹靄輕籠古渡。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">鄉(xiāng)關(guān)舊景半依稀,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">正此日、歲逢寒露。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 玉碎藍(lán)雪花</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 我喜歡藍(lán)色的花,窗前小院里不僅有紫薇、凌霄花、月季、百合,還有藍(lán)色的鐵線蓮、桔梗、繡球、鼠尾草、婆婆納、藍(lán)雪花。在寒露之夜讀書,從午夜到凌晨,月亮正在淡然沉落,太陽還沒升起,曙色中辨不出葉子的顏色,藍(lán)雪花一塵不染神秘呈現(xiàn),幽藍(lán)的藍(lán)雪花,集清冷之美麗與堅韌之氣于一身,夢幻藍(lán)調(diào)中著高潔清雅與澄澈憂郁,靜默綻放中盡顯遺世獨立的風(fēng)骨、溫柔的勇氣、深邃的浪漫。我也喜歡雪的潔白,尤其是長白山雪,以終年不化的堅守,守護著長白山的靜謐與圣潔,是歲月釀就的留白,覆蓋了歷史的痕跡,是自然筆下的絕唱,于凜冽寒風(fēng)中沉淀出冷峻、威嚴(yán),只用一片素白洗練天地,給人心靈以最澄澈的洗禮,帶來對自由與希望的向往。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 思緒還沉浸于史書中,八百年前,暮春的風(fēng)漫過良鄉(xiāng)湖,新裁的柳絲垂落水面,將流云揉作碎銀,在波心輕輕漾開。湖水是被光陰洗軟的舊絹,洇著極淡的藍(lán);故事在藍(lán)雪花花影里展開,藍(lán)雪花茂盛在大明湖和良鄉(xiāng)湖,青灰枝蔓在風(fēng)里舒卷,細(xì)碎的藍(lán)瓣攢成氤氳的煙。漱玉枕流,掬水梳妝,“何須淺碧深紅色,自是花中第一流”大明湖漱玉泉邊還走出一位李清照。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 八百年前的風(fēng),該也是這樣吻過湖面。那時,生于女真貴族之家、世居牡丹江流域的烏林答氏,正走過她傳奇而壯烈的一生。她是女真族的絕色才女,自幼隨任東京留守的父親在中原長大,得以拜漢人為師,通讀史書經(jīng)卷。16歲時,她嫁于金太祖阿骨打的孫子、葛王完顏雍,也就是后來人稱小堯舜的金世宗,金大定十二年(1172年),金世宗敕旨酌定冊封長白山為“興國靈應(yīng)王”,并命當(dāng)時著名文人翰林院修撰黨懷英修撰《封長白山為靈應(yīng)王冊文》。兩人自幼就定了娃娃親,青梅竹馬一起長大感情非常好,可惜這樣幸福的時光,在金世宗父親去世之后,快樂的日子一去不返。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 金世宗的母親寧死都不想嫁與他人,于是選擇出家,金世宗從此成為了孤兒,可以說金世宗的童年過的非常凄慘。但是在這段孤苦伶仃的時間里是烏林答氏不嫌棄的陪伴在金世宗的身邊,兩人成婚,婚后生活非常美滿。烏林答氏憑借博學(xué)、恭順與賢淑,她不僅深得夫君及家人愛戴,更成為完顏雍帳下運籌帷幄的謀士,以女子之身兼具雄才大略。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 1149年12月9日,完顏雍的皇兄完顏亮率領(lǐng)刀斧手弒君,登上皇位,是為臭名昭著的海陵王。這位新君忌憚皇族血脈,登基后大肆屠戮皇親,短短幾年便有700余人遇害。眼看刀刃即將落向完顏雍,烏林答氏急中生智,勸夫君獻(xiàn)寶自保。她提及完顏雍珍藏的遼骨睹犀佩刀——那是太祖阿骨打滅遼時所用的寶物,刀不血刃、削鐵如泥,曾一刀斬下壯碩犀牛的頭顱。獻(xiàn)出祖輩恩賜的寶刀,是夫妻二人在絕境中唯一的退路。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 完顏雍忍痛從命,親自攜刀上朝獻(xiàn)寶。當(dāng)他捧著遼骨睹犀佩刀站在殿上時,海陵王見此寶龍顏大悅,誤以為完顏雍已對自己俯首帖耳,雖暫免其性命,卻仍將他貶出京城,調(diào)任濟南尹,既奪其權(quán),又便于監(jiān)視。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 在濟南的日子里,完顏雍時常赴宮宴,夜歸時,總能看見烏林答氏提一盞琉璃燈立在花前月下。燈光漫過花朵,也漫過她眼眸,蒸騰出暖意,讓他在朝堂的刀光劍影中,覓得片刻的溫柔?;囊蒙耐觐伭猎缫褜μ玫芡觐佊耗俏幻烂操t惠的妻子烏林答氏垂涎三尺,竟詔令烏林答氏至中都(今北京)為人質(zhì)。案上的燈盞此刻正映著烏林答氏凝霜的眉。她深知海陵王淫亂宮廷,強占大臣之妻,連親外甥女都不放過,此番召她入京,既是貪圖美色,更是想以她為質(zhì),實現(xiàn)“一石二鳥”的陰謀:若不去,便是抗旨,她與完顏雍都將招來殺身之禍;若去了,不僅身心會遭摧殘,夫妻二人更將身敗名裂,斷了完顏雍的前程。當(dāng)完顏雍手握利劍,欲與海陵王決一死戰(zhàn)時,烏林答氏攔下了他。她一夜未眠,最終決定舍命保夫。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 1154年6月,烏林答氏告別夫君與家人,帶著幾名貼身奴仆,乘坐海陵王準(zhǔn)備的車輦前往中都。行至離京都七十里的良鄉(xiāng),夜靜更深,她輾轉(zhuǎn)難眠,憶起與夫君相伴的歲月,淚落如雨。但她強壓兒女情長,起身點燃蠟燭,奮筆寫下絕命書:“嘗謂女之事夫猶如臣之事君。臣之事君其心惟一,而后謂之忠;女之事夫其心惟一,而后謂之節(jié)。故曰:忠臣不事二君,貞女不更二夫?!彪S后,她以政治家的口吻忠告完顏雍:“逆亮罪惡滔天,臨近滅亡之日為時不遠(yuǎn)。修德政,肅綱紀(jì),延攬英雄,務(wù)悅民心,以仁易暴……臥薪嘗膽,以怒而安天下?!边z書完成后,她悄悄將其交給家奴,趁隨行人員不備,走向了不遠(yuǎn)處的良鄉(xiāng)湖。"篆香燒盡,蠟淚干,午夜杜鵑聲切。鵲橋仙夢太匆匆,又還是、去年時節(jié)。彩云易散,鮫綃暗濕,總是別時心結(jié)。天上人間兩渺茫,但記得、新歡如咽。"人人都說相思苦,有種相思最入骨,這種情李清照體會過,所以才能寫出刻心銘骨的憂傷。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 烏林答氏縱身躍入湖水的剎那,風(fēng)里應(yīng)該飄來一片藍(lán)雪花,輕吻她的眉稍。湖水漫過身骨,涼得像殿上的玉階,卻又柔得像完顏雍曾為她綰發(fā)的手。千萬片藍(lán)花瓣似是從大明湖畔趕來,將她輕輕擁住,沒入湖底的寂靜里。柳絲還在拂水,流云仍在波心,只有那藍(lán)雪花,自那日后,開得愈發(fā)清透,像浸了湖水的淚。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 烏林答氏香消玉殞早于李清照一年,雖然沒有留下千古名句:花自飄零水自流,一種相思,兩處閑愁。此情無計可消除,才下眉頭,卻上心頭。她的絕命書卻成了中華女子最有氣節(jié)的家書。完顏雍接到遺書后,三天水米不進(jìn)。此后,他牢記妻子的囑托,臥薪嘗膽,延攬賢士,操練士卒。1161年11月27日,在烏林答氏投湖自盡的第七個年頭,他帶領(lǐng)屬下射殺海陵王,一雪前恥,登基為帝,是為金世宗。大定二年(1162年),世宗追冊烏林答氏為昭德皇后,為她單獨立廟,并將那封絕命書親定為《上世宗書》,裝訂成冊,供世人閱覽。一代明君,忍辱負(fù)重,終成大業(yè),清乾隆皇帝為他寫了幾首詩,其中一首如是評價:海陵失其德,惟帝天所歸。時雨滌炎氛,一反海陵為。南北講和好,與民休息之。福已兼福人,宇內(nèi)致雍熙。世稱小堯舜,可為后世師。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 如今,無論大明湖還是良鄉(xiāng)湖畔的藍(lán)雪花都仍然自由輕盈,光彩奪目,細(xì)碎藍(lán)花綴在葉間,像撒落人間的碎夢。每一個人都有不一樣的人生,愛情故事也有不一樣的版本,只有烏林答氏故事結(jié)局如此節(jié)烈。想寫長白山神廟的一首詩,關(guān)于二道白河寶馬城考古重大發(fā)現(xiàn)的過程,原吉林省委宣傳部副部長張福有先生講過兩次,對我觸動很大,在了解“癸酉”這段歷史時,我看到關(guān)于烏林答氏的故事,竟然一夜未眠,明代三言兩拍中《醒世恒言》有對這段歷史的描述:世宗時為濟南尹,夫人烏林答氏,玉質(zhì)凝膚,體輕氣馥,綽約窈窕,轉(zhuǎn)動照人。海陵聞其美,思有以通之,而烏林答氏端方嚴(yán)愨,無隙可乘……已經(jīng)是寒露時節(jié),早上看到了正在清冷晨風(fēng)中盛開的藍(lán)雪花,思緒從大明湖到良鄉(xiāng)湖之間跳躍,藍(lán)色夢幻,澄明的浪漫縈繞在心頭。打開一段文字:烏林答氏毅然就道,一路上凄其沮郁,無以為情。行至良鄉(xiāng)地方,乃將周身衣服,縫紉固密,題詩一首于衣裙上,遂自殺。詩云:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">世態(tài)翻如掌,君心狠似狼。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">兇狂圖快樂,淫逆滅綱常。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">我死身無辱,夫存姓亦香。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">敢勞傳旨客,持血報君王。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 烏林答氏既死,使者以訃聞。海陵偽為哀傷,命歸其襯于世宗。世宗發(fā)襯視之,面色如生,血凝喉吻,撫尸痛悼,以禮葬焉。后世宗在位二十九年,不復(fù)立后者……將一段可歌可泣的愛情故事,置于美麗的藍(lán)雪花花間。遂填了一闕詞:鵲橋仙·玉碎藍(lán)雪花</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">紅愁綠慘,藍(lán)幽韻雅,靜謐深情誰訴。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">連枝瓊樹惜春宵,總難避、天人相妒。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">青梅盟在,孤燈謀遠(yuǎn),忍把柔腸輕負(fù)。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">良湖清冽鑒花魂,玉碎處、丹心烈付。</span></p>