<p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 美篇名 怡 然</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 圖/文 怡 然</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(1, 1, 1); font-size:18px;"> </b><b>美篇號(hào)16728960</b></p><p class="ql-block"><b><span class="ql-cursor">?</span></b></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">清晨的天美藝術(shù)街區(qū)尚在蘇醒,石板路上灑著淡金色的陽光。我端著相機(jī)穿行其間,仿佛闖入一座露天的藝術(shù)殿堂。四十三個(gè)鏡頭,四十三次凝視,將每一寸詩意收進(jìn)方寸之間。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">建筑是凝固的音樂。鋼架結(jié)構(gòu)在藍(lán)天下劃出銀色弧線,玻璃幕墻將晨曦揉成七彩光斑?,F(xiàn)代感的線條與老墻的斑駁對話,二樓的金屬走廊像懸空的琴鍵,等待風(fēng)的演奏。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;"><span class="ql-cursor">?</span></span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">?</span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">那些雕塑竟比真人更有呼吸感?!洞蟮刂印焚橘腭雎牬蟮匦奶?,玩帆板的少年永遠(yuǎn)定格在浪尖之上。長椅上的眾生相默然并坐,各自帶著不同的故事與期許。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;"><span class="ql-cursor">?</span></span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">?</span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">驀然抬頭,《背包客》闖入眼簾。二層樓高的身軀彎成問號(hào),碩大行囊壓出生命的重量。他低垂的頭顱與修長的腿構(gòu)成奇異比例,迷茫眼神穿過晨霧,直抵觀者心房。我按下快門時(shí),聽見自己靈魂的輕顫。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;"><span class="ql-cursor">?</span></span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">?</span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">曾成剛的《精靈系列~猩猩》在轉(zhuǎn)角處眨眼,銅鑄的肌膚泛著暖光。它們從神話里逃到人間,躲在街角與行人嬉戲。藝術(shù)不再是遙不可及的圣像,而是可觸可感的日常詩意。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">?</p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">整理照片時(shí)恍然醒悟:那個(gè)背包客何嘗不是你我?總在負(fù)重前行,偶爾迷失方向,卻始終走在路上。藝術(shù)街區(qū)的晨光告訴我——迷茫本身,亦是追尋的另一種姿態(tài)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">青銅低語時(shí),晨光拾階而上,行人的腳步里,住著未落款的史詩。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><b style="font-size:20px;"> </b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px;"> </b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px;"> 白端山老師寶墨留香</b></p><p class="ql-block">欣賞怡然老師攝影佳作,特別是那“背包客”的藝術(shù)形象,令人震撼。云云眾生何其相似,皆在背著超重之行囊,困惑著、迷茫著、不知所措也。 請看那雕塑凌空而與云樓等齊,尤是那背包行囊大得令人心怵。余觀而嘆曰:靈魂之拷問者,愚頑之警示也。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 吾每每思之,人生行旅,其囊各異?;蚬娜缜鹕剑蛱撊艄熔?,惟智士之囊,雖實(shí)猶輕,雖盈若虛。昔有貪奢者,以金絲織囊,納四海珠玉。其囊日重,步愈蹣跚,猶執(zhí)石崇斗富之念,效葛朗臺(tái)斂金之癡。終墜財(cái)窟,如巨黿負(fù)碑,鱗甲隙間皆塞銅臭,竟不知明月照溝渠亦成銀闕。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 行至水窮處,驀然回首:原來最重的不是囊中物,而是未放下的手;最迷茫的不是世間的路,而是不肯邁步的心態(tài)。智者所以逍遙,非棄囊也,乃知何以裝填——裝清風(fēng)明月則不墜,裝慈悲喜舍則不脹,裝天地浩氣則不滿亦不空。此謂:大囊無形,大擔(dān)無重。乘物游心者,雖負(fù)泰山猶翱翔于云霓之上也。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 烏乎!人生之旅苦短,修行之道苦長,紅塵之袱苦重,唯靈魂疾需減負(fù),疾需放下,疾需輕裝!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">拍攝地點(diǎn) 天美藝術(shù)街區(qū)</p><p class="ql-block">拍攝時(shí)間 2025.09.07</p>