<p class="ql-block ql-indent-1"><b>杜叟,宰牛者。數(shù)載,斃于其手之牛,百數(shù)頭。</b></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b>是年,叟花甲,宰牛不輟。鄰人語(yǔ)之曰:“叟,汝已花甲,勿再宰牛矣,頤養(yǎng)天年可乎?”</b></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b>叟聞言曰“否。汝既宰牛也,當(dāng)終身為之?!编徣藝@曰:“汝意已決,終身為之,善未為,德未積,焉可延年益壽乎?!”</b></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b>叟聞言,微哂曰:“吾宰之?dāng)?shù)載,花甲之年,未曾有恙,無(wú)礙矣?!蹦嗽着H绻?。</b></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b>是日,縛牛四足,持利刃,貫牛之咽喉,牛痛極仰臥之。叟喜。曰:“吾雖花甲,技、力乃如故,可喜哉,花甲杜叟。”</b></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b>牛臥地猶斃。叟提其足觀之,曰:“斃矣,斃矣!”猛然,牛掙斷縛繩,抬蹄力踢叟胸。叟驚,慘曰:“痛甚矣,吾命休矣!”乃臥地未能起。</b></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b>鄰人聞之,扶叟至室,臥床。不日,身亡。</b></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b>嗚呼,天意若此乎?</b></p><p class="ql-block"><br></p>